Week 9 tot nu!

Halloooo iedereen!
Hier eindelijk weer een verslagje van ons! We hebben weer een hoop avonturen meegemaakt, dus het is weer tijd om dit met jullie te delen!Geniet er weer van en jullie hoeven je nog steeds geen zorgen te maken over ons, want wij vermaken ons PRIMA!!

Week 9 Salta, Cafayate, Cuchi (12-05-2014)
Na alle drukte van de afgelopen weken waren we wel toe aan wat rust. Daarom besloten we in de volgende stad de natuur op te zoeken in het Loki hostel net buiten de stad. Het is een gratis hostel dus we zouden nog geld besparen ook. Het was het de ultieme backpackers paradijs. De beste bedden die we tot nu toe hebben gehad, een douche waar je wel uren onder kan staan, een zwembad, pool, tafeltennis en tafelvoetbal mogelijkheden en niet te vergeten heel veel drank en gezellige mensen. Van dat geld besparen is uiteindelijk niks gekomen want het geld dat we bespaarde met het gratis verblijf hebben we dubbel opgemaakt aan bier en bloodbombs (shotjes vodca met red-bull). Van een stel dat al 2 jaar met een moter aan het reizen is kregen we de tip om de omgeving van Salta te verkennen. Het scheen prachtig te zijn, dus dat hebben we gedaan. Toen Renee en Koen woensdag terugkwamen hebben ze meteen een auto gehuurd en zijn we samen met 4 andere jongens de hort op gegaan. Drie dagen lang hebben we door de bergen gereden , 100000 foto’s gemaakt, zand gehapt, op ezels gejaagd en cactussen geknuffeld . Het was echt ongelooflijk mooi, we hebben genoooten! Omdat Renee en koen de auto in San Salvador hadden gehuurd was het onze taak om de auto de volgende ochtend voor half 1 terug te brengen. Nog een nachtje in Loki hostel was natuurlijk automatisch een dolle bedoeling met beerpong en pool. Toen Koen de volgende ochtend bedacht het dat sneller zou zijn om door de bergen te rijden werd het een zware ochtend. In het midden van de haarspeldbochten wisten we alles nog maar net binnen te houden en kwamen we precies op tijd aan bij het verhuurbedrijf. Na een rustig nachtje in het hostel in San Salvador ging onze bus de volgende ochtend om 9 uur richting de woestijn in Chili.
19-05-2014 (San Pedro de Atacama CHILI , Uyuni, Sucre BOLIVIA)
Via een geweldige route langs de bergen kwamen we aan bij de grensovergang. In een verlaten gebouwtje moesten we in de rij van bussen aansluiten om ons stempeltje te krijgen. Zoals altijd was dit wat moeilijker dan gedacht en het duurde dan ook 3 uur. Eenmaal aangekomen in het dorp waren we echt in de woestijn, er waren geen verharde wegen en geen enkel huisje bestond uit meer dan 1 verdieping. De eerste dag gingen we zelf op pad, we huurden vier mountainbikes en gingen de bergen in. Omdat we ondertussen op 2400 meter hoogte waren viel het fietsen niet mee, na een paar meter waren we allemaal buiten adem en door de zon begonnen de zweetdruppeltjes al snel te stromen. Eenmaal boven was het uitzicht echter zo gaaf dat het het zwoegen zeker waard was. De volgende dag gingen we met een tour naar de hotsprings, we hadden ons wederom niet goed voorbereid en waren gekleed in korte broek en t-shirt. De hotsprings bleken echter niet zo hot te zijn als we dachten en na 10 minuten in het water kwamen de kippenvelletjes al tevoorschijn. Toen we uit het water moesten was het helemaal vrieskoud. Brrrrrrrrrrrrr!
De volgende ochtend was het dan zover, we gingen met een drie-daagse tour Bolivia in en onder andere naar de grootste zoutvlakte van de wereld! We werden om half 8 opgehaald om vervolgens anderhalf uur bij de grens te wachten op ons stempeltje om het land uit te mogen. De man van het kantoor had zich blijkbaar verslapen en daarom stonden er ongeveer 50 toeristen te wachten..moet kunnen! We gingen verder in twee 4-wheeldrives met wij 4, een stelletje uit NL, 3 studenten uit Santiago, 2 meisjes uit Engeland en 1 meisje uit Australië. De eerste dag gingen we langs een hotspring, verschillende lagoons en een geiser. We gingen van 2400 meter naar 4800 meter hoogte wat betekende dat het ENORM koud was! We hadden alle warme kleren aan die we hadden en deze hielden we dan ook dacht en nacht aan gedurende de tour. De eerste nacht sliepen we met 6 personen op een kamer, gelukkig kregen we een extra slaapzak en daardoor was het in 3 truien, een muts, 2 paar sokken, een legging en een trainingsbroek, 2 slaapzakken, 3 dekens best aangenaam. Helaas werd ik (Marlous) de volgende ochtend wakker met enorme hoogteziekte, omdat we zo hoog sliepen en er weinig zuurstof in de lucht zit is hoofdpijn en misselijkheid iets wat vaak voorkomt. Je merkt dat je zonder dat je je inspant al extra je best moet doen om te ademen. Gelukkig gingen we die ochtend al snel terug naar 3000 meter waardoor ik me rond de middag weer beter voelde. Ook de tweede dag bezochten we een paar prachtige plekken waaronder een lagoon met heel veel flamingo’s. deze nacht sliepen we in een verblijf dat volledig bestond uit zout. De muren, grond, bedden en kastjes bestonden uit zout. We hebben dan ook allemaal een likje van de muur genomen (wat dus echt zout was). Wederom was het hier koud en het enige wat we konden doen om op te warmen was dan ook in bed gaan liggen. Om 8 uur was het dus bedtijd! De volgende dag was het zover, we gingen naar de zoutvlaktes. Dit was echt zo indrukwekkend, je kan je niet voorstellen hoe groot het gebied is wat dus alleen bestaat uit een bodem van zout. We hebben er een aantal uren doorheen gereden en nog steeds maar een klein stukje van het gebied mogen zien. Natuurlijk hebben we onze kans gepakt om een paar prachtige foto’s te shotten. Toen de tour erop zat zijn we met de hele Groep nog ergens gaan eten. Voor omgerekend 15 euries hadden we met 4 personen gegeten en gedronken, Bolivia de beste! Omdat we in totaal maar 2 weken hebben om door Bolivia te reizen moesten we nogal haast maken en zijn we de volgende dag meteen met de bus doorgereisd naar Sucre. De bus reis viel mee, het ging snel en we hadden prachtige uitzichten. Halverwege moesten we ineens uitstappen om van bus te wisselen. Onze nieuwe plekken waren helemaal achterin, een rij met 5 stoelen voor 4 personen..niet verkeerd! Tot de dikste man van heel zuid-amerika en omstreken de bus binnen kwam en naast ons kwam zitten. Marlous was de gelukkige en mocht naast de beste man plaatsnemen. De 8 uur die volgde zat mijn nieuwe reisgenoot op zijn en de helft van mijn stoel geplakt en daarbij zorgde de hitte ervoor dat er wat (ik zal aardig blijven) nare luchtjes zich vanaf zijn kant de bus in verspreiden. Ik was blij toen ik in Sucre normaal kon bewegen en weer frisse lucht kon in ademen. Sucre is een super mooie stad, gebouwd tussen allerlei bergen kun je op vele plekken over grote delen van de stad heenkijken. Ons hostel had dan ook een prachtig dakterras. In de stad was het op die dag net Bevrijdingsdag dus er waren enorme optochten en overal waren mensen op straat, helemaal gezellig.
26-05-2014 Santa cruz BOLIVIA, de pantanal BRAZIL
Vanaf Sucre zijn we in een half uurtje naar Santa Cruz gevlogen (hier zouden we met de bus 14 uur over gedaan hebben). Wederom toevallig, toen we bij het vliegveld aankwamen kwam net het voetbalteam van de stad terug die de vorige dag kampioen waren geworden. De halve stad was dus uitgerukt om ons uit te zwaaien. Bij onze nieuwe thuis voor de komende dagen kwamen erachter dat Koen een kleine verrassing voor ons had, we sliepen namelijk de komende dagen in tenten. Super grote tenten met allebei een tweepersoonsbed waren voorzien van tv, elektriciteit, vreselijk lelijke vloerkleden en nachtkastjes..hartstikke leuk! Vanaf daar gingen we met de trein in 17 uur richting de grens van Brazilië. Aan boord hebben we voor 1.50 heerlijk gegeten en het was zo voorbij. Eenmaal in Brazil aangekomen konden we de auto ophalen die de daaropvolgende 4 dagen van ons was. We gingen namelijk de Pantanal verkennen. De eerste dag zagen we langs de weg wat auto’s staan dus we besloten te gaan kijken, hier bleken 20 Caimannen langs de weg te liggen. Bikkels dat we zijn durfde we ze tot een halve meter te benaderen (de caimannen vonden het duidelijk minder spannend want die verroerden zich niet en bleven lekker zonnen). De volgende dag gingen we zwemmen, eindelijk konden we dan is in de zon liggen. Na een heerlijke relaxte dag kwamen op het eind van de dag ineens 30 aapjes tevoorschijn op zoek naar eten. Ze plunderde de prullenbakken en aten het fruit uit de bomen, super leuk om te zien. Toen we de volgende dag een andere activiteit wilden doen kwamen we erachter dat vouchers heilig waren in het dorp. We konden nergens heen zonder bij een touroperator heel veel geld te betalen en een tour te doen. Hier hadden we absoluut geen zin in en we gingen dus verder. Het was een regenachtige dag dus hebben we ergens geluncht en via de Ipad het Nederlands elftal gekeken (moeten we natuurlijk ook goed bijhouden)
De laatste dag hadden we besloten om een tour te gaan doen via Crodili Indi! Maar die Indi bleek dus een dikke oplichter te zijn! Ons werd een hele mooie dag en nacht beloofd met een mooie hike, piranhavissen en een nachthike. Van dit alles hebben we niet veel gedaan. Er waren geen vissen omdat het te hoog water was en er in deze tijd van het jaar geen piranha’s zitten. De hike overdag stelde niet veel voor, maar toch wel wat apen en mooie vogels gezien. En de nachthike was om 7 uur ’s avonds en we gingen niet verder dan het erf om het hostel heen. Dus om en nabij een half uurtje buiten op het erf rondgelopen om te kijken of we wat dieren zagen.. Dat viel dus tegen!! Wel hebben we toen nog een dikke vogelspin gespot.
Dus we hadden bedacht dat we de volgende dag nadat we de auto hadden ingeleverd Indi is even duidelijk de waarheid te gaan vertellen en ons geld terug te vragen, maar dat feest ging niet door. Indi was nergens te bekennen..helaas.. Zijn collega’s vertelden ons dat we hem in de stad Campo Grande konden vinden waar we toevallig die dag heen ging, maar toen we daar aankwamen was hij helaas ook nergens te vinden.
Van Campo Grande zijn we meteen doorgegaan naar Foz do Iguacu, daar zijn we nu. Maarrr daar vertellen we de volgende keer meer over!! Vrijdag vliegen we naar Sao Paulo voor het WK!
Hasta luego!!